...گفته بودی که شبی می آیی...
تا دلم را ببری به سفرهای دراز خوشبختی...
تا در آن لحظه ی ناب تجربه ی عشق کنیم...
گفته بودی دوستم خواهی داشت...
گفته بودم ساکت! تو فقط اینجا باش...!
بر دلم شوریدی...
دستهایم میسوخت...
چشم هایم در راه ...
آی! بانوی سحر و جادو...
ای غزل خوان شبان...
با توام میشنوی...؟!
پس چه شد قول سفر...؟!!
همه احساس تو جا ماند در این خرابات غزل...!!!
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : پنج شنبه 15 بهمن 1394
ا 1:1 نويسنده : عباس ا